4 januari 2018

De wereldgoal en de kortsluiting

Dat Henk Vos niet de meest populaire Feyenoorder aller tijden was, mag een understatement heten. De man van de witte schoenen tegen Borussia Mönchengladbach en de uitspraak dat hij lachte om fans die kritiek op hem hadden, omdat die toch alleen maar jaloers waren dat hij zoveel geld verdiende, terwijl zij achter de lopende band stonden, was zo impopulair dat aanvoerder Ronald Koeman zich val ellende ooit geroepen voelde om supporters in een open brief op te roepen tot steun voor Vos.

Er was echter een moment dat het er serieus op leek dat alles misschien toch nog goed zou kunnen gaan komen tussen Vos en Het Legioen. Om precies te zijn, was dat op een augustusavond in 1997, toen Feyenoord het, in de jacht op deelname aan de Champions League, opnam tegen het Finse FC Jazz en met een 3-1 voorsprong de kleedkamer mocht gaan opzoeken. Met dank aan: Henk Vos.

Spelend als linksbuiten, was Vos die helft bij alle drie de goals betrokken. De openingsgoal kwam na een kwartiertje spelen tot stand, toen zijn tegenstander bij een doorbraak links in het strafschopgebied aan de noodrem moest trekken en een penalty veroorzaakte. Het was specialist Jean Paul van Gastel die de strafschop verzilverde. Later die helft volgde het absolute hoogtepunt van de Feyenoordcarrière van Vos, toen hij van buiten het strafschopgebied een lange pass van Van Gastel op de slof nam met een schitterende volley en de bal als een kanonskogel in het doel verdween. Het was een absolute wereldgoal. In de negenendertigste minuut volgde een tweede goal voor Vos, wederom op aangeven van Van Gastel. Ditmaal ging het om een goed geplaatste kopbal op een indraaiende vrije trap.

Het was de eerste officiële wedstrijd van het seizoen en voor Vos moet het, na de controverse van zijn eerste twee seizoenen in dienst van Feyenoord, als een verlossing hebben gevoeld.

Een paar minuten na de rust was alles echter weer bij het oude voor Vos. Want zo fantastisch als de eerste helft voor hem was verlopen, zo dramatisch verliep de tweede. Het ging fout bij een vrije trap van Giovanni van Bronkhorst een minuut na de hervatting. Wellicht geïrriteerd over wat trekwerk over en weer, in afwachting van de bal, schopte Vos zijn tegenstander onderuit toen de indraaiende bal onhaalbaar bleek. Alsof die volkomen onnodige overtreding op zich nog niet dom genoeg was, vond hij ook nog eens plaats vol in het zicht van één van de grensrechters. Op de rode kaart die zijn deel was viel weinig tot niets af te dingen, ook al verliet Vos met veel misbaar het veld, inclusief een trap tegen de reclameborden.

Henk Vos zou het na dat moment van kortsluiting nog twee seizoenen bij Feyenoord uithouden en in 1999 zowaar een kampioensfeest meemaken. De kans om zichzelf onomstreden te maken glipte hem echter op die zomeravond tegen FC Jazz door de vingers.