Het koopje reduceert de recordaankoop tot miskoop

Deze zomer moet Feyenoord weer eens ouderwets op de kleintjes letten. In 2003 liet Feyenoord het juist breed hangen op de transfermarkt. Elf doelpunten in de Servisch-Montenegrijnse competitie en een reputatie als talent waren voor de clubleiding genoeg om in juli van dat jaar een recordbedrag van 7 miljoen euro neer te tellen voor de Serviër Danko Lazović. De nog maar net 20-jarige spits mocht bij Feyenoord de met een ruzie over geld naar het Turkse Fenerbahçe vertrokken Pierre van Hooijdonk gaan doen vergeten.

Wellicht was men vergeten dat een paar maanden eerder, in de persoon van de ook nog maar 22-jarige Dirk Kuijt, al een spits was vastgelegd als opvolger voor Van Hooijdonk (van wie het vertrek alom verwacht werd). Of misschien vond men een koopje van 1 miljoen euro een onvoldoende groot gebaar om onvrede onder de fans over het vertrek van Van Hooijdonk weg te nemen. Ook al had dat koopje dat seizoen twintig eredivisiegoals voor FC Utrecht gescoord en was hij man of the match geweest in een bekerfinale waarin hij met zijn club de vloer had aangeveegd met Feyenoord.

Feyenoord in beeld

Embed from Getty Images

Feyenoord treedt eind 1999 aan voor de zwaarbevochten 3-0 Champions League overwinning op Marseille, waarbij Julio Cruz twee van de drie goals voor zijn rekening zou nemen

Mislukte opvolger Kindvall schittert in UEFA-Cup

Lex Schoenmaker is vooral de geschiedenis ingegaan als de eerste in een lange reeks mislukte opvolgers van Ove Kindvall. Feitelijk beslaat die reeks alle Feyenoordspitsen vanaf het vertrek van de legendarische Zweed tot aan de komst van Pierre van Hooijdonk, met uitzondering van Peter Houtman. Geen van allen bleek in staat consistent de twintig goals per jaar te halen, zoals Kindvall vijf seizoenen op rij had gedaan. Ook Schoenmaker niet, in zijn beste jaar scoorde Schoenmaker achttien competitiegoals.

December 1973: Lex Schoenmaker mist een doelkans uit tegen Heerenveen voor de beker

(Nationaal Archief/Anefo; Fotograaf onbekend; CC0)

De clublegende die had kunnen zijn

Zou het, als de geschiedenis net iets anders was verlopen, een andere Zweedse spits hebben kunnen zijn die Feyenoord op 6 mei 1970 de Europacup bezorgde? Harry Bild zou die avond, net als Coen Moulijn, 33 jaar oud zijn geweest. Althans, zou zijn geweest: hij was het ook, alleen zat hij thuis in Zweden voor de televisie in plaats van op het veld te staan in Milaan. Een kleine drie jaar eerder had Bild net zijn eerste volledige seizoen in dienst van Feyenoord afgesloten met 24 doelpunten op zijn naam. Met Ove Kindvall was hij uitgegroeid tot een spitsenduo dat goed was geweest voor meer dan 45 doelpunten.

Harry Bild staat op het punt om te scoren tegen PSV (Bron: Nationaal Archief, Fotocollectie Anefo; Datum: 19 februari 1967; Fotograaf: Merk, Ben)

Feyenoord liep eerste topspits bijna mis

Kees Pijl was een sleutelfiguur bij het doorstoten van Feyenoord naar de top van het Nederlandse voetbal. In de 203 competitiewedstrijden die de spits tussen 1921 en 1932 voor Feyenoord op het hoogste niveau speelde, scoorde hij maar liefst 182 doelpunten. Hij hielp de club aan twee landskampioenschappen en één NVB-beker. Met zijn vele goals staat Pijl tweede op Feyenoords topscorerslijst aller tijden, veertien doelpunten achter die andere vooroorlogse goaltjesdief: Jaap Barendrecht. Eigenlijk doet die tweede plaats hem geen recht.

Het gaat bij die 182 doelpunten namelijk alleen om de goals die Pijl maakte nadat Feyenoord definitief was doorgedrongen tot de Eerste Klasse. Op weg naar het hoogste niveau scoorde hij tussen 1916 en 1921 echter ook een karrenvracht doelpunten in de Tweede Klasse, de Eerste Klasse 1B en de Overgangsklasse. Hoeveel goals dat precies waren is niet bekend, maar duidelijk is wel dat Kees Pijl de meest productieve spits was die ooit voor het eerste van Feyenoord uitkwam.