Over Feyenoord gesproken...

Kees Rijvers over zijn tijd bij Feyenoord:

“Toen ik in 1957 bij Feyenoord kwam, was de ploeg niet in balans, maar in de jaren die volgden, ging het steeds beter. Het was niet mijn beste besluit om na drie jaar te vertrekken bij Feyenoord. Bij Saint-Étienne ging het niet zo goed, terwijl Feyenoord juist twee jaar op rij kampioen werd. Achteraf ben ik blij dat ik in elk geval heb meegewerkt om het team op een hoger niveau te krijgen.”

(Feyenoord Magazine, 10e jaargang, nummer 7, februari 2017)

Teun van Pelt en de strafschop voor spek en bonen...

Na afloop van de wedstrijd Ajax - Feyenoord op 13 oktober 1957 gebeurde iets opmerkelijks. Nadat de elftallen het veld hadden verlaten, kwamen twee spelers het veld weer op. De één was Ger van Mourik, de rechtsback van Ajax. De ander was Teun van Pelt, de achttienjarige doelman van Feyenoord. Van Pelt had die wedstrijd zijn debuut in het eerste van Feyenoord gemaakt. De twee werden vergezeld door de scheidsrechter, Jan Bronkhorst, en door de aanvoerder van Feyenoord, Gerard Kerkum. Er werd een strafschop genomen.

Waarom was dit zo opmerkelijk? Nou, bijvoorbeeld omdat het plaatsvond dertien jaar voordat strafschoppenseries hun intrede zouden doen in het voetbal. Die zouden, enkele lokale voorbeelden daargelaten, namelijk pas in 1970 worden ingevoerd als manier om een ontmoeting te beslissen. Er was bovendien ook helemaal geen sprake van een gelijkspel of van een bekerduel. Feyenoord had deze competitiewedstrijd met 1-2 gewonnen, dankzij doelpunten van Cor van der Gijp en Daan den Bleijker. Ook hield de arbiter het bij één genomen penalty, die raak werd geschoten. Van een strafschoppenreeks was dus geen sprake.