De harde leerschool van Wim Rijsbergen

Wim Rijsbergen was nog maar negentien jaar toen hij in de zomer van 1971 door Feyenoord werd weggeplukt bij PEC Zwolle. Dat was een opmerkelijke transfer, niet alleen omdat de jonge verdediger er slechts één seizoen in de eerste divisie had opzitten, maar ook omdat hij zwakke enkels had. 'Ballet-enkels', noemde hij ze zelf. Rijsbergen: “Bij het Nederlands jeugdelftal zeiden ze dat ik er nooit het betaalde voetbal mee ging halen. Ik zwikte er al doorheen als ik op een kiezeltje stond.”

Met elke training en elke wedstrijd flink wat tape om zijn enkels kon hij de strijd toch aan. En een strijd moest hij ook daadwerkelijk aangaan om bij Feyenoord zijn plekje te veroveren. Rijsbergen: “Ik kwam naar De Kuip om Rinus Israel en Theo Laseroms op te volgen. Dat moest soms met twee benen vooruit.”

Over Feyenoord gesproken...

Rinus Israël over Theo Laseroms:

"Theo Laseroms was geen geweldige voetballer, maar als voorstopper heb ik nooit een betere voor me gehad. Hij had een verschrikkelijke hekel aan trainen, maar in de wedstrijd stond hij er. Voetballen liet hij aan mij over. Als Theo de bal had, moest hij die zo snel mogelijk naar mij doorschuiven. Ik ging dan bouwen. Ik had ook een goede trap. Samen hadden Theo en ik alles."

Bron: Nederlof, De Feyenoorders, 33

De getrokken les van 1965?

Één van de beroemdste scenes uit de Nederlandse sportgeschiedenis speelde zich op 6 september 1965 af, toen Feyenoord in De Kuip tegen Real Madrid speelde. De wedstrijd eindigde in chaos toen een (onwaarschijnlijk genoeg) door Coen Moulijn ingezette klopjacht op een Spaanse middenvelder tot het vroegtijdig afblazen van de wedstrijd leidde.

Het tafereel ontlokte een ontzette reactie aan televisiecommentator Bob Spaak. “Coen, Coen! Behéérs je alsjeblieft,” klonk het in miljoenen huiskamers en even later: “Jongens, jongens, dit kan toch niet. Dit kan toch niet! Wat een afschuwelijke vertoning.” De kranten spraken de volgende dag hun afschuw uit over hetgeen had plaatsgevonden. Met name het harde spel van Real Madrid was steen des aanstoots, zo blijkt uit koppen als: ‘Spaanse spelers een stelletje gangsters’, ‘Schaamteloos, geniepig knokvoetbal van Real Madrid’ en ‘SS-methoden van Miera cs’.

De omhaal van de Tank

Theo Laseroms leeft voort in de herinnering als de onverzettelijke mandekker die samen met Rinus Israel het verdedigende fundament vormde van het team dat Feyenoord in 1970 de Europacup schonk. De Tank was de veelzeggende bijnaam die zijn meedogenloze spel hem opleverde. Van zijn scorend vermogend moest Laseroms het niet hebben.

De 5 goals die Laseroms in zijn 156 optredens namens Feyenoord wist te scoren, mogen zelfs voor een centrumverdediger toch wel een wat schamel aantal heten. Ter vergelijking: zijn verdedigingspartner Israel maakte 27 doelpunten in de 264 wedstrijden die hij voor Feyenoord speelde.