Over Feyenoord gesproken...

Dirk Kuyt over de openingsgoal in de kampioenswedstrijd tegen Heracles:

Ik word afgeschilderd als een harde werker, iemand die geen mooie techniek heeft. Maar in die goal zat zo veel voetbaltechniek. Geen actie, geen truc, gewoon de bal binnenkant voet zo schieten dat de keeper 'm onmogelijk kan hebben.

Bron: Kuyt, Het geloof in succes, 159

Het Europacup-drama van Ruud Geels

Ruud Geels werd in de zomer van 1966 op achttienjarige leeftijd door Feyenoord weggeplukt bij Telstar. De jonge spits had de pech dat diezelfde zomer ook een vijf jaar oudere Zweed voor het eerst De Kuip binnenwandelde. De Zweed was ook een spits en beschikte met 70 goals in 84 wedstrijden voor IFK Norrköping over een heel wat indrukwekkender CV dan Geels met zijn 5 doelpunten in 8 wedstrijden namens Telstar. De concurrentiestrijd met Ove Kindvall verloor Geels kansloos, maar met 46 goals in 89 competitiewedstrijden gedurende de vier seizoenen die hij voor Feyenoord speelde, had hij zonder meer zijn waarde.

Zo had Geels toch zijn aandeel in het winnen van de dubbel in 1969 en in de mars naar de finale van de Europacup een seizoen later. In de eerste ronde van dat toernooi scoorde de spits 6 van de 16 doelpunten die Feyenoord over twee wedstrijden tegen KR Reykjavik liet aantekenen. Ook in de kwartfinale tegen Vorwärts Berlin en de halve finale tegen Legia Warschau kwam Geels in actie. In dat laatste geval zelfs een hele wedstrijd op rechtsback, als vervanger van de geschorste Piet Romeijn. De mededeling dat hij buiten de selectie voor de finale zou worden gelaten, kwam dan ook als een donderslag bij heldere hemel. Geels: “Vrijdag na de training zegt Happel zo in het voorbijlopen: 'Ruud, je gaat niet mee naar Milaan, jij blijft thuis. Piet Vrauwdeunt gaat mee.' Ik wist niet wat ik hoorde.”