De harde leerschool van Wim Rijsbergen

Wim Rijsbergen was nog maar negentien jaar toen hij in de zomer van 1971 door Feyenoord werd weggeplukt bij PEC Zwolle. Dat was een opmerkelijke transfer, niet alleen omdat de jonge verdediger er slechts één seizoen in de eerste divisie had opzitten, maar ook omdat hij zwakke enkels had. 'Ballet-enkels', noemde hij ze zelf. Rijsbergen: “Bij het Nederlands jeugdelftal zeiden ze dat ik er nooit het betaalde voetbal mee ging halen. Ik zwikte er al doorheen als ik op een kiezeltje stond.”

Met elke training en elke wedstrijd flink wat tape om zijn enkels kon hij de strijd toch aan. En een strijd moest hij ook daadwerkelijk aangaan om bij Feyenoord zijn plekje te veroveren. Rijsbergen: “Ik kwam naar De Kuip om Rinus Israel en Theo Laseroms op te volgen. Dat moest soms met twee benen vooruit.”

Over Feyenoord gesproken...

Rinus Israël over zijn goal tegen Celtic:

Ik draaide mijn hoofd er zó onder, dat de bal een vreemd effect kreeg. Laat ‘ie nou via de paal erin draaien.

Bron: Nederlof, De Feyenoorders, 35

Over Feyenoord gesproken...

Mario Been over het cynisme van Rinus Israel:

Het gekke is dat ik buiten het veld best goed kan opschieten met de trainer, maar op het veld komt hij heel cru over. Een jongen zoals René Hofman gaat daar echt aan onderdoor. Als die op de training een verkeerde voorzet geeft, dan roept Israel meteen: 'Heb je soms met je voeten in een vriesvak gelegen?' Of: 'Hé, je moet wel die schoenen uit de doos halen voordat je ze aantrekt'.

Bron: Nederlof, De Feyenoorders, 79

Over Feyenoord gesproken...

Rinus Israël over Theo Laseroms:

"Theo Laseroms was geen geweldige voetballer, maar als voorstopper heb ik nooit een betere voor me gehad. Hij had een verschrikkelijke hekel aan trainen, maar in de wedstrijd stond hij er. Voetballen liet hij aan mij over. Als Theo de bal had, moest hij die zo snel mogelijk naar mij doorschuiven. Ik ging dan bouwen. Ik had ook een goede trap. Samen hadden Theo en ik alles."

Bron: Nederlof, De Feyenoorders, 33

Over Feyenoord gesproken...

Rinus Israël over een mislukte transfer naar het Brugge van Ernst Happel:

Happel kwam zelfs naar mijn sigarenwinkel in Rotterdam-Zuid, hij wilde me hoe dan ook hebben. Toen ik transfervrij werd verklaard, ging ik dan ook naar Brugge, maar toen bleek Happel op vakantie te zijn. Die mensen van Brugge bleken niets van mijn komst te weten. Dat heb ik Happel altijd zeer kwalijk genomen.

Bron: Nederlof, De Feyenoorders, 36

De getrokken les van 1965?

Één van de beroemdste scenes uit de Nederlandse sportgeschiedenis speelde zich op 6 september 1965 af, toen Feyenoord in De Kuip tegen Real Madrid speelde. De wedstrijd eindigde in chaos toen een (onwaarschijnlijk genoeg) door Coen Moulijn ingezette klopjacht op een Spaanse middenvelder tot het vroegtijdig afblazen van de wedstrijd leidde.

Het tafereel ontlokte een ontzette reactie aan televisiecommentator Bob Spaak. “Coen, Coen! Behéérs je alsjeblieft,” klonk het in miljoenen huiskamers en even later: “Jongens, jongens, dit kan toch niet. Dit kan toch niet! Wat een afschuwelijke vertoning.” De kranten spraken de volgende dag hun afschuw uit over hetgeen had plaatsgevonden. Met name het harde spel van Real Madrid was steen des aanstoots, zo blijkt uit koppen als: ‘Spaanse spelers een stelletje gangsters’, ‘Schaamteloos, geniepig knokvoetbal van Real Madrid’ en ‘SS-methoden van Miera cs’.